مقدمه: تحقیق حاضر بر اساس مدل مشهور فرانظری تغییر رفتار (پروچسکا و همکاران، 1983) به بررسی فرایندهای تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان پرداخته است. روش شناسی: 292 دانشجو (144 پسر و 148 دختر) به صورت خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای ارزیابی مراحل تغییر رفتار از مقیاس مراحل تغییر رفتار کاردینال (1997) و جهت بررسی فرایندهای تغییر از پرسشنامه نیگ و همکاران (1999) استفاده شد. به منظور تحلیل داده­ها از آزمون­های تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل تابع تشخیصی چندگانه  استفاده شد. نتایج: ننایج نشان داد که در فرایندهای رفتاری ( نه شناختی) بین مراحل تغییر رفتار تمرینی تفاوت معنی­داری وجود دارد (05/0p<). برای فرایندهای رفتاری در متغیرهای کنترل محرک، ارتباطات کمکی و شرطی­سازی متقابل، بین مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی تفاوت معنی­داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که  فرایندهای رفتاری، پیش­بینی­کننده معنی­دار عضویت افراد در مراحل تغییر رفتار تمرینی است. نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش بر نقش با اهمیت حساسیت­های محیطی نسبت به فعالیت­بدنی فرد، وجود جایگزین­های رفتاری مطلوب و ایجاد محیطی با محرک­های تمرینی بسیار تاکید می­کند.