سيده نرجس هاشمی راد، مريم حاجی‌قاسم‌کاشانی، شيما آب آب زاده ، محمدتقی قربانيان
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، جلد 19، شماره 3، صص 36-51، پاییز 1393 - , , - November, 2014 - .
Publication year: 2014

چکيده مقاله:

زمينه و هدف: دوپامين آزاد شده از نورون‌های دوپامينرژيک بخش متراکم جسم سياه (SNc)، نورون زايی در منطقه شکنج دندانه ای (DG) هيپوکمپ را تحت تاثير قرار ميدهد. در بيماری پارکينسون به دليل آسيب نورون های دوپامينرژيک، نورون زايی در DG کاهش يافته و بدنبال آن با اختلال حافظه همراه خواهد بود. لذا پيوند سلول های بنيادی روش درمانی مناسبی برای جبران نورون های از دست رفته می باشد. روش بررسی: روش مطالعه در اين تحقيق، تجربی- آزمايشگاهی بود که اثر پيوند داخل وريدی سلول های بنيادی مشتق شده از چربی بر نورون زايی هيپوکمپ بعد از ضايعه با 6- هيدروکسی دوپامين (مدل اختلال حافظه ی پارکينسون) مورد بررسی قرار گرفت. با تزريق دو طرفه 6-OHDA در SNc موش های صحرايی نر نژاد ويستار مدل های مورد نظر تهيه گرديد، به طوری که گروه اول: گروه آسيب به ميزان 6 ميکروگرم نوروتوکسين در 2 ميکروليتر نرمال سالين به صورت دو طرفه به SNc تزريق گرديد. گروه دوم: به عنوان گروه شم که نرمال سالين به جای نوروتوکسين و به همان ميزان به صورت دو طرفه به SNc تزريق گرديد. گروه سوم: حيوانات آسيب ديده که به آنها، پاساژ سوم سلول های ADSC که با‌روش ايمنوسيتوشيمی برای نشانگر CD90 مورد ارزيابی قرار گرفته بودند ( 1×106 سلول در 500 ميکرو ليتر محيطMEM –α ) از طريق وريد دمی پيوند زده شده بود. گروه چهارم: حيوانات آسيب ديده که به آنها فقط 500 ميکرو ليتر محيط کشت از طريق وريد دمی تزريق شد. پس از طی شدن مراحل درمان سرهای موش ها از بدن جدا شده و مغزها خارج گرديدند، پس از فيکساسيون با پارافرمالدئيد 4%، آب گيری، تهيه بلوک های پارافينی، برش های 10 ميکرونی گرفته شد. برش ها با کرزيل ويوله رنگ آميزی شدند و شمارش سلول ها در مناطق DG،CA1 و CA3 هيپوکمپ صورت گرفت. داده ها با استفاده از آناليز واريانس يک طرفه (ANOVA) و آزمون Tukey بررسی گرديد. نتايج به صورت ميانگين ± خطای معيار ارائه گرديد، (05/0≥P ) معنی دار در نظر گرفته شد. يافته ها: کاهش معنا داری در تعداد نورون ها ی نواحی D‏G ، CA1 و CA3 در گروه های آسيب و محيط کشت نسبت به گروه شم مشاهده شد)001/0>P.( همچنين تعداد نورون ها در همين نواحی در گروه سلول افزايش معناداری را نسبت به گروه های محيط کشت و آسيب نشان داد (001/0>P). نتيجه گيری: پيوند سلول های ADSC از طريق وريد دمی اثر نوروپروتکتيو بر هيپوکمپ داشته و از مرگ نورون ها در اثر القاء 6-OHDA جلوگيری می کند، به طوری که سلول درمانی می تواند روش مناسبی در بهبود اختلال حافظه ی پارکينسون باشد.